Update 12 juni; vandaag worden de rapporten uitgedeeld en krijgen de kinderen sanitizer en mondmaskers mee naar huis. Uit voorzorg is er een lint geplaatst om de afstand te bewaren.
21 mei 2021; Het kon ook bijna niet uitblijven. Nu de coronabesmetting in Nepal in navolging van India aan het pieken is raakt het virus over het gehele land verspreidt. Drie weken geleden zijn de eerste corona besmettingen in Sailung vastgesteld. Het aantal is nu al opgelopen tot boven de 150. De mensen zijn bang en houden zo goed als het gaat afstand. Ziekenhuizen in de buurt liggen overvol, meerdere mensen in een bed en de ziekenhuizen hebben gebrek aan zuurstof voor behandelingen.
Krishna en zijn team hebben nu mondmaskers en hand sanitizer in Kathmandu besteld en zullen deze samen met corona flyers aan de gemeenschap uitdelen. De school is de komende weken gesloten.
Nepal is zeer ernstig getroffen. We houden ons maar vast aan de studies die beschrijven dat mensen die op grotere hoogtes, >2500 meter, wonen minder ernstige gevolgen van coronabesmettingen krijgen.
Verslag van Casprer Luckerhof ; Volkskrant
Angst is taboe in Nepal
Bij de grens is nauwelijks controle, je wordt alleen getest als je zwetend van de koorts of met andere zware symptomen de grens oversteekt, want er is nauwelijks testcapaciteit. Daarom is een schimmige wereld rond testen ontstaan: 150 mensen die via Nepal reisden zijn op buitenlandse luchthavens tegengehouden, omdat ze ondanks een negatieve PCR-testuitslag toch corona hadden. Er zijn dus nep-testuitslagen in omloop. daar is tegen opgetreden: nu zijn er vijf laboratoria die voldoende vertrouwd worden, daar moet je je test doen.
‘De Nepalezen vonden die Indiase migrantenarbeiders niet problematisch. Dit land zit gevangen in armoede, bij de lockdown vorig jaar stierven mensen van de honger. Die Indiërs brengen misschien het virus mee, maar ook geld en dat betekent inkomsten. Nepal moet kiezen tussen twee kwaden: corona of armoede.’
En nu heeft Nepal allebei. Hoe ervaren mensen in je omgeving dat?
‘Mensen zijn bang, want iedereen weet dat wat er nu in India gebeurt, hen over twee weken te wachten staat. Angst is taboe in Nepal: de ultieme masculiene samenleving, waar alles draait om status en kracht. Ze spreken die angst dus niet uit, alleen heel indirect. ‘Het is goed dat je vertrekt’, zeggen ze. Of als ik vrienden uitnodig voor een biertje, dan willen ze niet. Daarom weet ik dat het echt serieus is.’
Denk je dat Nepal een crisis zoals in India kan afwenden?
‘Ik vrees het ergste. De golf is pas net begonnen, maar de ziekenhuizen kunnen het nu al niet aan. De capaciteit is veel kleiner dan in India. Niet alleen omdat Nepal arm is, maar ook door het culturele taboe op werken in de zorg. Dat wordt als iets smerigs gezien. Artsen en verpleegkundigen hebben een lage sociale status: ze worden geassocieerd met ziekte. Huurders die in de verpleging werken wil een huisbaas liever niet hebben. Zoveel investeren in een peperdure opleiding en er niets voor terugkrijgen, dan moet je wel een sterke roeping hebben. Dus de meeste Nepalese zorgmedewerkers werken in het buitenland. Dat leidt tot schrijnende situaties: een ziekenhuis heeft drie IC-bedden met beademing, maar niemand die weet hoe die apparatuur werkt.’
